aşk kemendi boynumda
gözünde bir ýþýk...
bilmem ne yýldýzý...
aydan kaçarken tutunduðum...
yanmakta huzur bulduðum...
sýrrýný vermemek miydi derdin?
ben gizemini hiç bilemedim.
adýnda kaldý aklým,heceledim.
ötesine geçemedim.
perdeler vardý,her gün daha öteye geçtin
sözler vardý,gün be gün inkar ettin
mahrum býraktýn,yara açtýn
bir gözün düþündüm,kanýyorken kendim diktim.
sen,benden baþka herkese yakýn
bana,hep mesafeleri býraktýn
arkaný döndün,arkandan baktým
aðlamaktan ýslaktým
ýslýk çaldým,hýçkýrmadým sandýn.
kaþýn kaldýrmakla bilsen ne ettin
sitemleri bile tükettim
gün görmeye niyet ettim
geceye meftun,karanlýða mahkumsun dedin
bileydim...
gözünden cehenneme gireceðim
bileydim günahýma gireceðin
bileydim beni benim gibi göremeyeceðin
...
bilemedim!
sebep soramaz sual edemem
kendinde deðilsin sen
ne aðlaðým ne güleç
güldüm süzmedin
aðladým sezmedin
hikmetimi dilemedin
aþk kemendini taktýn geçtin
ipteyim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.