bu akþam efkar var havada
yokluðun yüreðimde
gölgen gözlerimde
acýlar tetikte
gidiþin düþerken içime
ayrýlýk tutmuþ ellerimden
son nakaratýný söylemekte þarkýmýzýn
yapamam ikinizle
bari sen býrak ellerimi,
bari sen býrak
bu akþam efkar var havada
bulutlar toplanýyor gözlerimde
bakýþlarým kayboluyor karanlýðýnda
dar geliyor gölgen
yokluðun köreltiyor güneþimi
uzuyor gündoðumu ayrýlýklarda
bense ýslak düþlerimi seriyorum avuçlarýma
kurusun diye usulca batan güneþin kuytularýnda
bu akþam efkar var havada
devasa ateþler yakýyorum içimde
tenim toprak rengi
sözlerim veda
alýn yazým çoktan yazýlmýþ
ruhum ardýnda kalmýþ bedenimin
ellerimde ölümün kýnasý
ecelse refaketci baþucumda
bu akþam efkar var havada
ellerin çekiliyor yavaþca ellerimden
el -veda-diyor bana
kal derken gözlerin
yitiyor zaman akmayan gözyaþlarýnda
kayboluyor
þimdi
þimdi sen aðla gülüm san aðla
aðlaki
ýslansýn yüreðin
düþsün kuruyan taopraklarýna
son tohumun olsun yüreðin
getirsin seni bana
þimdi
þimdi sen aðla gülüm san aðla
aðlaki
gün gele sende gülesin
ben görmesemde sen
düþtüðüm yerde
öldüðüm toprakta yeniden yeþeresin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.