gelincikkıran..

içine içini erir durur kýrmýzý mum gibi kara gecede
s o l d u a ç m a z çiçektir inceciðim, kimseler bilmez
eðilip usul havlince, saklýsýnda uyuyan tek tomurcuðun kulaðýna
der; ”oyy! benim zülfüne nefesimden çiy düþürdüðüm can
kýrýlan cam deðil cancaðýzým
nedir insanýn insana yaptýðý?

______________________hükümsüzdür yüzümün gülüþ kuþu gayrý u ç t u k o n m a z..”






yürür usundan gövdesine isyaný nehir sel taþkýný
b o ð u l d u k u r t u l m a z gözlerimdir gözleri körpeciðimin, kimseler görmez
eðilip öper alnýný usul havlince, sevi itaatkarý muhtemel son sevda þiirinin
der; “oyyy! benim yürek baþýmý yasladýðým kirpik ezgili omzum
yastýðýma hangi yýldýz d ü þ s e yaka cebinden kainatýn
öksüzlük kokan saçlarýmýn daðýnýklýðýnda kaybolur
bu ne menem ezadýr yaþamak avlusunda
reva mýdýr insanýn gül ömrüne, insanýn ölüm serdiði meþum çeyiz ?


______________hükümsüzdür aðzýmýn günahsýz cenin sözü gayrý k a n a d ý d u r m a z...”






bir sýzýdýr ki, bitimsiz keder besleyen siyah vurgunu zor vakitte
a ç ý l d ý k a p a n m a z yaradýr sevdasý içceðizinde yavrucaðýmýn, kimseler tasa etmez
süzülüp uykusuz parmaklarýnýn rahminden, türküsünü aðýtlayan yürek kalemine
der; “ oyyy! benim üþüyen daðlarýmýn g i t t i g e l m e z gönül yolcusunu aðlayaným
niyedir sevenin sevene ettiði febril iþkence
ki, ecel evveli ayrýlýkla öldürür sayýsýz kez
kalaným ben deðil, sýrtýma yapýþan deridir canýmdan caným gideli beri


____________________________hükümsüzdür ellerimin bahara hasret gelincik duasý
__________büküldü gün boynu ömrümün. b a t t ý d o ð m a z gayrý aþktan hasarlý güneþ...”











Sevinç Uslu
( hare / Ýstanbul – 2007 / yarasý çeyiz* )

Sosyal Medyada Paylaşın: