gençliğim...(ve ankara...)

hoyrat yalnýzlýklarýn aþinasý mý oldum ne?...
nedir bu tuhaf duygu
olmak istenilen her an olamamak
yada hep yorulmak
daha ilk adýmda ilk basamakta.
zor olaný mý sevmek
kaderin sana yazdýðý yazgý.
gün garip,gündüz karanlýk gibi
ýssýz ve bitkin.
gece doðmasý ümit edilen güneþ,
sayamadýðým yýldýzlar.
yar ise beklenen sabah,
uyku sersemliðinde heves.
bir gün diyorsun,
nafile mi yoksa uyanmak?...
yanýlgý olmamalýydý gençliðim,
hep bir türkü gibi yaþanmýþlýðý,
yakýlacak aðýtlarý olmalýydý
kitaplar dolusu...
gençliðim;
ne geçtiðim olmalýydý
ne de hatýrlanamayan zaman.
ne,neydi ki o yýllar denilmeliydi
ne de keþkelerin bozgununa uðramalýydý
hiç bir zaman...
olmamalýydý sýr dolu
yada sýrdaþsýz kalmamalýydý.
gençliðim;
gözümden akamayan yaþ,
kördüðüm olan hýçkýrýk.
vefasýz dostlar,
yalnýz yürünen yollar kalabalýklarda...
sayýlamayan kaldýrým taþlarý
çýkmaz sokaklarda.
gençliðim;
tek kelimeden doðan þiir,
her mýsrasý ýzdýrap.
yanmayan sigaram
ve hep tam ortasýnda býraktýðým
bana küsen kitaplar.
bitmeyen okulumdu gençliðim.
öðretmen olmayý istemek
ama hiç öðretememek kimseye,
diplomasýzlarýnda kalemi
kýrarken de olsa tuttuðunu,
yazabildiðini ömrünü
ve sevebildiðini
en azýndan bir gülü!...
gençliðim;
duyuramadýðým sesim,çýðlýðým.
kendimi tarif edemediðim,
her seferinde boðulduðum
bir damla! su dolu
koca bir umman...
kavgalarým,
arkadaþtayým bahanesiyle
ziyaret ettiðim nezarathaneler,
alýnamayan ifadeler
ve zindan aðlatan boþ daktilo sesleri.
sabahýnda görülen dost,
belki yarým ekmek kahvaltý.
bilmemek o günden önceki hiç bir günü
ve sorgulamamak neden bilmediðini.
en güzel olaný da,
özlenen,hasret duyulan dost kývamýnda
o yarým ekmek kahvaltý.
gençliðim;
yürümek yeþilýrmak boyu,
ama hiç merak etmemek
bu hýrçýn nehrin nereden doðduðunu.
harþenayý izlemek umarsýzca.
bilmesende
köþkünü,tahtýný,saltanatýný
krallara inat kral olmak
ve sizede kalmadý!dercesine
izlemek harþenayý...
gençliðim;
tarifsiz bir çoþku ve ayný heyecanla
afiþlemek sokaklarý
hep birþeylerin arifesinde.
ne ödül istemek
ne de ödün vermek
zafer ilan etmek istenilen
o günlerin gece yorgunluðu.
zirveye varýldýðýnda ise
zaten unutulacak olan
ismini,cismini
herkesten önce davranýp unutturduðun,
gençlðim;
usulca gidiþim ait olduðum yere,
sanki hiç yokmuþcasýna orada
olaný biteni dinlemek.
çoðu zamanda kulak týkadýðým böbürlenmeler.
sýcak simit kokusu ve taze,demli çay buðusunda
herþeyi bir anda unutup
kaybolduðum derin muhabbetler...
gençliðim;
ne uðruna,neden niye diye
sorgulayamadýðým
ve bir türlü çözümleyemediðim
yorgun kaçýþlar
siren seslerinden.
lise çaðlarýmda
liseli olamayýþým,
zuladan girdiðim kampüsler,
fakülte yurtlarý...
gençliðim;
elmadað yokuþunda
mahsur kalmayý özlercesine
arzuladýðým ankara yollarý.
tandoðan,çankaya,
minaresine güvenip gezdiðim kocatepe.
kýzýlay,ulus
ve tek ümidimdi kurtuluþ...
yaþýmýn tadýný çýkardýðým
tek mekandý gençlik parký.
herne kadar ihtiyarlasa da
ömrüm onyedi yaþýmda,
derin bir sevdaydý baþýmda,ankara...
gençliðim;
ne geçtiðim olmalýydý
ne de hatýrlanamayan zaman
ve hiç vazgeçmemeliydim
anadan,babadan,yardan...
gençliðim;
varmak istediðim tek zaman,her zaman!!!...

gülbey...
Sosyal Medyada Paylaşın: