BEN HAYATI ANLAMADIM...
Adressiz umutlara yazýldým,yol aldým gri günlere,
Tutamadým ellerinden sevdalarýn,vuruldum,kaç kere...
Yoruldum taþýmaktan,acele ettim belkide,belkide geç kaldým,
Þimdi sevda kusuyor yüreðim,nekadarda ertelemiþim,
Acaba diyorum;bir þeklimi vardý hayatýn,yanlýþmý çizdim,
Hani,bir iþlemdide,benmi çözemedim,anlamadým...
Gerçi oda beni anlamadýya,haybeden geçip gitti yýllarým,
Neresinden tutulur hayatýn ?. neresinde durulursa umut olur?...
Ömür þöyle bir ölçsem,kaç kulaç gelir,baþýndan sonuna,
Ölçüyümü unuttum,yoksa kulacýmý geniþ tuttum anlamadým,
Gerçi oda beni anlamadýya;bir yýðýn düþ kýrýðý,usandým...
Keþkelerle dolu bir ay,belkilerden bir yýl,içinde iyikiler varla yok arasý...
Çokmu istedim hayattan,yüreði güzel,azý karar çoðu zarar,
Tamda bir manâ yükleyeceðim tutuyor,teðet geçiyor sevdalar...
Yanlýþ yerdemi duruyorum,omu yanlýþ anlýyor,anlamadým,
Gerçi oda beni anlamadýya;yanýk bir yürek,silik umutlar,yürüyorum...
Acaba bir tartsam hayatý,kaç kilo gelir etiyle buduyla,
Umutlarýmý kaçla çarpsam mutluluk eder bilmiyorum,
Hangi güne sersem naftalin kokuyor,anýlarým çakýlý sandýk...
Boðazýma kadar geldi,baðýþlayýn dostlarým;ben hayatý anlamadým,
Gerçi oda beni anlamadýya,nefesim boðazýmda þimdilik yaþýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.