Akþam alacasýnýn rengi saçlarýnda. Küflenmiþ kadehlere doldururken, Yýllarýn aldýklarýný bizden. Bir masa baþýnda oturmuþuz da Aðýtlar yakmaktaki geceye hikayemizi anlatmýþýz. Bir suskunluk ki orta yerde... Her þey saðýr , dilsiz bu köhne evde. Kimsesiz yanlýzlýklar doðurmuþuz, Yorulmuþuz düþlerimizin keskin kýyýlarýnda. Dört duvar var, Hayatýmýzýn yüzü solmuþ fotoðraflarýnda Bir mahpusluk ki öyle bitmez çileler çekmekle. Gece bekçileri beklemekte tükenen, küllenen Çocukluðumuzun yaþayamadýðýmýz yaramazlýklarýný... Çýkýlasý gelmez artýk bu yorgun, Bu yýllanmýþ acýlarýn içinden... Öyle alýþmýþýz ki bu yosun tutmuþ anýlara, Gitmek gelmez içimizden yeni doðan þafaklara... Ey gözlerini ateþten alan sevgili... Geçen zamana inat yaþayamadýðýmýz güzel günleri. Sana bir kuþ kanadýna iliþtirilmiþ, Özlemler yollayacaðým... Demlenmiþ ömrümüzün hazin romanýný yazacaðým. Titreyen ellerimde kalem, Suskun bir sesleniþ olacak. Yumarken bu feri sönmüþ gözlerimi... Sana olan gönül borcumdan sonra,arda kalan Yýkýntýlarý söküp alacaðým hayatýndan...
Ayþe CEYLAN 05.04.07 Ýst. Sosyal Medyada Paylaşın:
ezgi dilan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.