Sarı Papatyada Mutluluğumsun (ömre ayaz vurmadan) cemal karsavran
Sarı Papatyada Mutluluğumsun (ömre ayaz vurmadan)
bedenim dört duvar arasýnda saklý yüreðim bir yerlere uçmakta saman yoluna takýlýp derin lacivertte kanatlanýr düþlerimin peþinden mýsralarýn diliyle kaybolur sema da özgürce
çözülür dillerim seninle ruhumun derinliklerine iþler gece yanar yüreðimin içinde söylenecek kelimeler saklanbaç oynar dolunay ve yýldýzlar olmasa ne seni bulurum ne de kendimi... gecelerimi dolduran lacivert düþüm
hafif bir rüzgar eser bir yanda aðaç yapraklarý diðer yanda gölgeler içimde yüreðinin sesi serin bir ferahlýk verir parmaðýma dökülen her cümle de oysa istanbul yanar
ayrý bir anlam çaðrýþtýrýr dizelere dökülen inciler yýldýz yýldýz düþer pencereme çýkýp balkona aya bakarým açýp kollarýmý kucaklamak için kahve lekesi gözlerimde harcanan kýrk yýla yanarým
yarý uyanýk düþlerde ararým içim titrer seninle damarlarýmda gezen ýlýk kan kalp atýþlarýmda can avuçlarýmda kelebek misali yüreðime dokunur okþarsýn ürkek ama renkli rüyam olup