Sarýðýmdan akan kanlarýn, Çetelesiydi yüzümdeki her çizik! Rüyalar tanrýsý hep güzel düþlerini sunmadý bana! Gözyaþýmýn açtýðý çukurlar gamzelerimden daha da derin.
Yetmedi gücüm, Sevmeye hiç kimseyi... Ellerimi tuttuðunda, Hep bir aðrý hissettim kasýklarýmda. Ne çok dövüldüðümü anýmsadým, Geçmiþe çakýlý kalan anýlarýmla. Felçli bir kitabýn açýlmaya korkan bir sayfasýydým, Yetmedi gücün, Açtýramadýn! Yalandan erdemlere boyandý beden, Ýçimden kaynaðý belirsiz bir su sýzdý, Gök gürültülü ve saðanak yaðýþlý! Gözüpek yalnýzlýklarým vardý Örste büyüttüðüm delimsi duygularým. Kendi göðüme yýldýz, Kendi yüreðime kale, Kendi ecelime cellat oldum! Tanrý bana gülsuyunu sunar diye bekledim.. Yetmedi bu kez gücü, Gülsuyunu sürünemedim! Güreþ tuttum meleklerle, Ve hepsinden daha melektim! Aynada ki aksimden, Daha da aksi!!! Aðlamayý unuttuðum günden bu yana, Boyuyorum kirpiklerimi, Biliyorum artýk hiç akmayacak rimellerim, Rujum hiç bozulmayacak, Özenle tarayacaðým saçlarýmý her gece, Ve yataðýma girdiðimde, Hayal etmeyeceðim hiçbir þeyi.
Sarýðýmdan akan kanlarýn, Çetelesiydi yüzümdeki her çizik! Gözyaþýmýn açtýðý çukurlar gamzelerimden daha da derin, Yetmedi gücüm, Sevmeye hiç kimseyi! Rüyalar tanrýsý hep güzel düþlerini sunmadý bana! Cennetin külleriyle uyutuyorum þimdi kendimi. Meleklerden bile melektim oysa ki! Uyutuyorum artýk, Kendimi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zelal M. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.