BEN VE GÖKYÜZÜ
Hava kapalý bunaltýcý bir gündü.
Biraz sonra gök gürledi,boþaldý bulutlar.
Her yer zifiri karanlýk,kesildi ýþýklar.
Birden korkma dedi bana duvarlar.
Duvara baktým kýzýmýn resmi gülümsüyor.
Geç oldu artýk haydi git yat diyor.
Camdan dýþarý baktým sicim gibi yaðmur,
Gökyüzü delirmiþ gürlüyor,yaðýyor
Camdan ayrýldým,geldim masa baþýna,
Aldým kalemi elime baþladým yazmaya,
Zamanda yolculuk yaptým.Hatýrladým sevdiklerimi
Birçoklarý þimdi hayatta deðildi,
Zaman yolculuðu beni daðladý,
Hüzünlendi gönlüm gökyüzü aðlar ben aðlarým.
Ben sevdiklerimi hatýrlarým,
Bilmiyorum gökyüzü neyi hatýrlar.
Ayfer Coþkun
17/2/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.