Beşikdüzlüm Ağlıyor

BEÞÝKDÜZLÜM AÐLIYOR

Ýki taþ arasý daracýk yoldu.
O gün de denizin poyrazý boldu.
Bu kadar insanýn çiçeði soldu.
Gelenek mi oldu, âdet mi oldu?

O ahali kumsallara sýðmazdý.
Otuz kiþi bir teknede olmazdý.
Para alan taþýyýcý doymazdý.
Tedbir alsa, bu felâket olmazdý.

Deli poyraz esiyordu dopdolu.
Her araç týkamýþ transit yolu.
O gün Cumartesi altýncý gündü.
Bu kadar insanýn ocaðý söndü.

Hastane önünde ölüler nâaþý.
Sordum on sekizdi gencinin yaþý.
Feryat ediyordu üvey kardeþi.
Annesi de orda, öfkeli baþý.

Birileri dediler ki, cehalet
Bu söz bile oldu bize vahamet.
Sabret Beþikdüzlüm, Tonya’lým sabret
Cehalet diyenler utanýr elbet.

Bugün Beþikdüzlüm içten aðlýyor,
Þalpazarý, Tonya ile beraber.
Þehidi çok yürekleri daðlýyor.
Çoluk çocuk delikanlým beraber.

Taklidi býrakýp,öze dönerek
Yanlýþ âdetleri deðiþtirelim.
Karada etkinlik düzenleyerek
Onu inanç ile birleþtirelim.

18 Mayýs 2000
Hüseyin Karaçengel
Açýklama:Bu þiir. Trabzon’un Beþikdüzü ilçesinde
yaþanan deniz faciasýndan sonra yazýlmýþ
týr.


Sosyal Medyada Paylaşın: