Perdeler gözlerinde asýlý.
Yoksa göreceksin,
Ömrüne dokunan, tüm çýkmaz sokaklarý,
Garip þekilli karakter levhalarýný,
Bir saat gibi iþleyen kaderin
Yalanlarla saplandýðý bataklarý...
Arala...
Arýn...
Tanrýdan emanet sana canýn...
Örümcekler düþüncelerle sarmaþ dolaþ,
Bir tablo gibi asýlý deðiller artýk,
Evlerin duvarlarýnda.
Herkes krizde,
Þeytan fazla mesaide.
Ýyi niyetin kalacak yer bulamadýðý,
Ýnsan beyinlerinde.
Perdeler gözlerinde asýlý.
Yoksa evlerin edebini örten bez parçasý deðil,
Hayatýn paravaný.
Arala perdeleri,
Bak, içinde sýkýþmýþ yaþam,
Senden gerisi ölü insanlar panayýrý.
Arala...
Arýn...
O perdeler,
Bir daha açýlmamak üzere kapanabilirler yarýn
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.