denizine düþkün bir taka gibi alabora oldum
maviden kaçan deniz yeþili gözlerinde
anne sözüne itimat etmediðim zamanlarda
bir yalan olup girdin hayatýma
baþka fotoðraflara emanet
gizli kalmýþ bir nüsha gibiydi siman
ben korktuðum kelimelerden kaçarken
sen ayný kelimeler ile ekleniyordun
biçimsiz gölgeme
küçük öyküler þeklinde…
bir vakitler beyaz çarþaflar
ve yalan seviþmelerin arefesinde sokaklar
ýslah edilmeyi bekleyen ayyaþ piçlere
onlarýn kankalarý hiçlere
meze niyetine sundu kirliliðini
sanrý lakaplý
üçüncü gözü iki kaþ arasýnda
yollu bir fahiþe
ki
sen hep hayat dedin ona
sevmedikçe buldun içinde ki gerçeði
aþk bir manifesto þimdi
küçük öyküler þeklinde
parçalanmýþ bir heyecan
her yeni gün için dünden kalan bir nefes
çýrpýnýþlarý yazanýn kalbine saplanmýþ
isimsiz cümlelerin sözcüklerini yok ettikçe
kendime söyleyemediklerimi
dudaklarýmýn kenarý anlatýrdý
aðardýkça kalbinin rengi
aþk mürekkebine batýrdýn
yazýlmasý en muhtemel söz ile
ki
sen hep hayat dedin ona
batýrdýkça buldun içinde ki nefreti
aþk bir manifesto þimdi
küçük öyküler þeklinde
kýlavuzu cehennem kalbinde
yol bilmez yordam bilmez sevdam
gitmenle sus pus olmuþ
suistimal bir aþk’a kal dedikçe
hem de bile bile
hasret
sýðýntý bir ses dilde
hep bir yanýmýz eksik baþladýk sevmeye
ve inanmak ister gibi kadere
ki
sen hep hayat dedin ona
yazdýkça buldun içinde ki kederi
aþk bir manifesto þimdi
küçük öyküler þeklinde...