yaþ ile geleni aðýrlar kalp
dilsiz bir boyun eðmedir o an sevda
kanmaya gör yolu kendinden geçene
cehennemin cennetinde tevafuk eðler söz
her ayýptan türemiþ günah
öylece büyür
bir kibir dua ile yaslanýr dudaklara
bak bana
gönlünün gözünü çevir ey aþk…!
seyri önceden belli hayatýn
sýrrýndadýr nefes
hayalhanesi raks edince ruhta
kâh acý
kâh sancý
sessiz bir elvedanýn baþ tacý
çekilmiþ sürmelere
en mahremini yazdýkça kalem
öylece silinir
bir baþkasýna kazýnan kader
yaz bana
gönlünün adýný hece hece ey aþk…!
gittiðine inandýrdýðým ellerim
bittiðine inandýramadýðým kendimi boðar
sureti sende kalan aþk’ýn
aslý bende doðar
yüzünün solduðu bahar akþamýnda
kuytulukta kalmýþ zavallý intihar
aramýzda ki malûm tezatý arar
yanmak yangýna dönüþtükçe
öylece yakar
bir mahþeri yeri yüzüne düþtükçe kan
yan bana
gönlünün ateþini deðdir ey aþk…!
zamanýn karanlýk yüzünü saklamadýkça içimde
hasretin gölgesinde kalmýþ katre
bulamaz
canýmýn usulca aktýðý yeri
ne vakit yaðmur kaybetti
gözlerini
benim sende bitmiþliðim buldu
kederi
yýllarým yabancýsýydý yolunun
bakýþlar niþan düþürdükçe yalnýzlýða
bir sonsuzluk kapýsý açýlýr/ diðeri kapanýnca
sus haritasýnda iki uzak nokta kadardýk
öylece vardýk
öl bana
gönlünün hayatýný ver ey aþk…!