Issýz bir sahilde keman çalýyor öfkelerim, Yaðmurlu bir kasým gecesi. Cam kenarýna oturmuþ meyhanemin, Kafalarý çekiyor ve anýlarý yad ediyor sevinçlerim. O en korktuðum uçurumun baþýnda dans ediyor korkularým. Ve o en nefret ettiðim þarkýnýn bitmesini bekliyorum gitmek için. Öyle sabýrsýzým ki terk etmek için en sevdiðim þehri, Üzerine ölü topraðý çökmüþ gibi sessiz kaygýlarým. Öyle allak bullak olmuþ ki duygularým, Dünden hatýrladýðým tek bir þey kalmýþ. ?tý düne kadar... Sosyal Medyada Paylaşın:
paranoya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.