Ah Gazzeli çocuk… O,artýk avuçlarý yüzünde pencereden bakamýyor, Bekleyemiyor babasýný… Korkuyla sarýlýyor annesine, Sevgiyle kucaklayamýyor… Mahallesinde arkadaþlarýyla, misket, sobe ya da kovalamaca oynayamýyor… Sevgi dolu caddelerinde koþamýyor, O caddelerinde kan sýçrýyor üzerine bombalar yaðýyor… En kötüsü de hayal kuramýyor… aný yaþýyor … Mesela büyüyünce doktor, öðretmen ya da polis olacaðým diyemiyor, Çünkü geleceðini düþleyemiyor…
Ah Gazeli çocuk …. Mis kokan ülkesi artýk, Kan kokuyor, Cesed kokuyor, Barut kokuyor , ÝSRAÝL kokuyor…. Ýþte bu yüzden; Ne pencereden bakabiliyor ne de kapýdan çýkabiliyor, Çünkü onun kapýsýnda Azrail bekliyor…
TUÐBA TÜRK.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuğba Katılmış Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.