Bir görünüp bin kaybolan, Ucu ýþýksýz zamanlardý beklediðimiz, Hayat diye ömrümüze biçilen mekânsýzlýklarda. Bütün kayboluþlarýn yeri belliydi, Bakmasan bile görürdüm, Ýnce ince sýzýlardý dumaný tüten yarý çýplak ruhumda. Bakmasam bile görürdün, Cam kesiði yaralardý, sýzým sýzým tuz kokusunda. Biterse bitsin biteceði yere kadar yolu var hayatlar düþlemekti, Saatleri yarýna kurulu, Gebe kadýnlarýn umursamaz korkaklýðýnda. Zehir, Zembereði boþalmýþ, Aynalý kösteklerin akrepleri sinsice dururken yalnýzlýðýmýn karanlýðýnda; Tam da burasýydý en bilmediðimiz yer, Tam da buydu herkesin bildiði en saklý sýr, Tam da bu vakit ay yürüdü gecenin üstüne.
Ay yürüdü, Yarýsýndan yarý piþman döndüðüm gençliðimin ucu ýþýksýzlýðýna. Ay yürüdü, Yaþýmýn ruhum duymazlýðýna...
Aðustos 2007 Alpaslan ÖZTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
terekemebalası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.