Çocuk olmak...

En güzel þey çocuk olmaktý...
Aptal olma þansýmýz vardý,
Karnýmýz tok, yüreðimiz bakirdi...
Hayat daha bir canavar deðildi...

En güzel þey çocuk olmaktý...
Oyuncaklarýmýz, kahramanlarýmýz vardý,
Dünyanýn yükleri onlarýn omuzlarýnda zannederdik...
Günahýmýz, sevabýmýz yoktu...
Bir tek kanatlarýmýz eksikti...

En güzel þey çocuk olmaktý...
Çamura bulandýðýmýz zaman bile temizdik...
Sonra süt içerken býyýk yapardýk,
Kendimizi büyük hissetmek için...
Annemize gösterirdik, gülerdi...
Çocuk olmak hayat defterimizin baþý,
En temiz olanýydý...

En güzel sey çocuk olmaktý...
Dertsiz tasasýz yürürdük patika yollarda,
Elimizi kolumuzu sallaya sallaya,
Susam sokaðý þarkýlarýyla...

Yolun sonunda koca koca binalar baþlamýþ,
Rüyamýz bitmiþ...
Anneme koþtum korkumdan,
Zavallým göçüp gitmiþ...




Sosyal Medyada Paylaşın: