Bir Gün

Bir Gün

Bitap düþtü kara bulanmýþ puslu gözlerim
Yýllarýn yorgunu nasýl da inliyor yüreðim
Bin bir düþünceyle taþýyor, yaķýyor hislerim
Eyvah diyor yollarda sürgün kalmýþ
Þu bir çift cefakar dizlerim...

Paramparça, kanadý ezik bir kelebek uçuyor bedenimde
Duvarlar koca bir set
Çýkamýyor kalýyor çaresizce
Ellerim boþ, gözlerim dolu
Baþým dik, dimdik sallanmaktayým
Kendime durmadan hesap sormaktayým
Hüzünlerim öyle çok ki kahrolmaktayým
Kalbi delik ruhu delik öylece yaþamaktayým...

Neyse ki hayat iksirim ayakta tutuyor beni
Dostum sevgilim her þeyim
Beþ harfli bir sözcüðe tutunmuþ gidiyorum
Ab-ý hayatým "SEVGÝ"dir güvendiðim
Zincirlerle baðlýyýz
Biliyorum asla terk etmeyecek onu kalbim...

Bunca þeyler içinde
Beni kahreden duygulara set oluyor iþte bu sevgim
Okyanus gibi masmavi
Evren kadar uçsuz bucaksýz
Her þeyi kucaklýyor ve býrakmýyor
Ýpek bir kumaþ gibi serinletiyor hislerimi...

Yollar aramalýyým, çareler bulmalýyým
Karaya kara çalmamalý diyorum düþünüyorum
Sonra kirli elleri kýrmak geliyor içimden
Ama birden duruyorum
Kýramam ki...
Bazen kesmeliyim desem de þiddete tohum eken elleri
Kesemem ki...

Çaresi var biliyorum
Önce içimizde uyuyan güzellikleri uyandýrmak
gerek
Sanat gerek, þiir gerek sevgi gerek ruhlara
Ve bütünü kucaklayan gerçek adalet gerek canlara...
Ýþte o zaman zulümler bitecek, baþka çaresi yok
Ve yorgun, solgun yüzümüz bir gün
Sevgi sanat ve adaletle
gülecek...
Nuray Öngeç

Herkese Açýk ile paylaþýlýyor
Sosyal Medyada Paylaşın: