Uzağımdaki tek yakınım

Uzaðýmdaki tek yakýným

Yokluðunla kendini ne çok hatýrlatýyorsun
Uzaksýn çok-çok uzak, fakat yakýnsýnda
Beynimi ve kalbimi arabize ediyorsun
Kimsin, nerdesin, neler yapýyorsun bilmem
Ama bende dolaþýyorsun yokluðunla
Belirsiz korkular yüzüme çarpýyor aslýnda
Aldýrýþ etmiyorum acýlarý yýrtýyorum içimde
Bu hissi tanýyorum acýlarý yýrtýyor göðsüm
Sinir uçlarým uyuþuyor, yakýyorum beynimi
Ateþler içinde görebildiðim tek þey,
Yokluðunda ki varlýðýn oluyor sevgili...
Kimsin sen? Neden ben kaçtýkça sen ben oluyorsun?
Biliyorum yalnýzlýðýn kucaðýndayýz ikimizde
Yalnýzlýðýn çarpýyor yüzüme çýrýlçýplak
Üþüyorum yokluðunun derinliðindeki acýda
Acýlarý içiyorum kana kana, sen bilmiyorsun
Uzaðýmdaki tek yakýným oluyorsun ansýzýn
Dokunacak kadar yakýn ama uzaðýmdasýn
Þimdi sana susuyor içim, çýðlýk çýðlýða susuyor
Sustukça sen oluyorum, sana geliyorum, sen doluyorum
Sen beni anlýyorsun, duyuyorsun, bendesin
Sahi, sende yaþamak varken, ölmek niye?
Ölüm neye benziyor, biliyor musun?
Ölüm yokluðuna düþmüþ bir çaresizliktir.
Ve ben herþeyi sende seviyorum, ölümü bile...
Tarih: 19/11/2023


Sosyal Medyada Paylaşın: