SEN -II

SEN-II

Ezberlediðim þiirleri okurdum okula giderken
En çok okuduðum da duvar yazýlarýydý kampüste
Karþýlaþmak istediklerime benzetirdim gelip geçenleri
Birini sen zannederdim, duraklardým
En çok duvar yazýlarýna takýlýrdým
Bazen fal tutardým yazýlanlardan
Senin adýný sayardým, ve memleketinin adýný..
Hangi duvarda kaç tane sen varsa
Ve teninde, kaç yerde, kaç tane ben varsa
Hepsini ezbere bilirdim , parametrik gibi
Posta kutularýný karýþtýrdýðýmda
Önce seni arardým mektuplarýn arasýnda
Kantinde de ikimizin yeri vardý
Sen olmasan da ben vardým hep ikimizin yerine
Aklýmca tasvirini yapardým senin
Çözemezdim bazen anlamýný gülmenin
Nedensiz ve densiz gülmelerinin
Seni entegre ederdim, artardýn, büyürdün, büyülüydün
Türevini alýrdým bazen de, küçülürdün
Yani gözümde hiç sabitleþtiremediðimdin

Kim bilir kaç kiþi tepmiþtir bu fakültenin kirini
Kaç aþýk dolaþmýþtýr bu kampüsün bahçesini
Tahmin etmeye çalýþýrdým hepsini
Yemekhanedeki kaþýklara kaç dudak deðdiðini
Dudaklarýnýn deðip, deðmediðini mesela..

Yine seni varsayardým yanýmda
Bu cebirsel varsayýmlardan vazgeçerdim
Vazgeçerdim tekdüze hayallerimden
Bir sendin içimdeki metrik deðiþken
Seni Newton’a sorardým sansürsüzce
Bir tez uydururdum, sendeki çekim gücüne
Hayalimdeki seni þekillendirirdim
Her seferinde dönerdin baþkalaþým kütlesine
- "Dünyan olmak isterdim, fen ilmine gam
Seni dünyama çeken çekim kuvvetine zam"
Böylece eni konu seni bilirdim, bilimsizcesine

Ýsmini kazardým banklara, bazen de yazardým
Sonra dönüp onlarý tek tek sayardým
Bir de fal tutardým çift-tek mi diye
Çýkma olasýlýðý yarý yarýya, ama ben...
Ben tamamlardým, en yakýn banka yine yazardým..
Olasýlýk teorisine, ve sayýlara kýzardým
Sen bütün varlýklara numuneydin, öyle sezerdim
Ýnsan olman insanlýðýn tasvirine yeterdi
Aklýmca sen ne çok þeydin, var olan her þeydin
Korkutuyordu, varlýðýnýn ölümlü varsayýmý
Aþký, sevdayý, arzuyu sende bitirirdim
Dünyamý hayallerinle sonlandýrýrdým
Ezberlediðim þiirleri okurdum çýkýp giderken...

1995 / Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: