BİRAZ İNSAF BE USTA
Uzun sivridir dilin çelik çenenin yayý,
Duman sardý dört yaný biraz insaf be usta…
Lav fýþkýrtýyor pilin salýncak yerin fayý,
Duy öfkeyi isyaný biraz insaf be usta…
Fare bile girmiyor artýk bizim mutfaða,
Bezi sütü mamayý alamadýk ufaða,
Hasret kaldýk uykuya bir huzurlu þafaða,
Limon sandýn insaný biraz insaf be usta…
Kim kiminle yatýyor bütün fiyatlar cünüp,
Çelik kasalar doldu altýný saklýyor küp,
Üç yevmiyeyi geçti almak zor ocaða tüp,
Dondu fakirin kaný biraz insaf be usta…
Senin kazan kaynýyor hele gel de sor bizi,
Býçak artýk kemikte dert çoktan aþtý dizi,
Çözülür elbet bir gün vurgun soygunun gizi,
Sahipsiz sandýn haný biraz insaf be usta…
Cantekin der; ustasýn süslü cilalý lafýn,
Servete servet kattý köþe döndü etrafýn,
Hali harap emekli iþçi köylü esnafýn,
Ezdirme þeref þaný biraz insaf be usta…
Mersin 6 ARALIK 2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.