Bazen öyle bir saz ,öyle bir söz ki Ýçini yakan. Hele bazen öyle bir naz, öyle haz ki Yerinde durdurmayan. Yüreðime taþ baðlasam Seni kendimle avutsam Nasýrlý ellerimi yüzüme yüzün yapsam Sarýlsam, Koklasam, Hasbihal etsem ama hic konuþmasam Huzurun gölgesinde Durmadan gözlerine baksam Gülsem, Sussam, Ne öncesini Ne sonrasýný Hiç düþünmesem Parmaklarýmýn arasýndan o güzel gözlerinin nuru gözükse Hiç kimse ama hiç kimse benim gördüðümü görmese Kýskansam Saklasam Sakýnsam Korusam Sonra sesinin naðmesi düþse dimaðýma içimi yaksan Kavursan Aðlasam Göz yaþlarýmý hiç silmesem Kuruyan nehirler gibi Yüzümde kurusa Hatýra niyetine Ýz kalsa Göðsümün ortasýndaki kor seninle yeninden tutuþsa Yansam Öylece kalsam Ama bularýn hepsini Sen görmesen Senden bana kalan ellerinin Ellerimdeki sinmiþ Kokusu girse içime çeksem Huzur dolsa Sen sussan ben Haykýrsam Sen sussan ben Baksam Sen sussan ben Sorsam Ey huzur ... Sen sussan ben Öylece Kalsam
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlkveson Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.