Beþiktaþ iskelesinden Seyrettim Anadoluyu Her yerde balýkçýlar Yakomozlu denize, sallamýþlar oltayý Karþýda Üsküdar var Çamlýca tepeleri Batýda kýz kulesi Doðuda asma köptü Oturduðum yerleri Dövüyordu dalgalar Bir çay içeyim dedim, iskelenin yanýnda Oturacak yer de yok Kafeler insan dolu Gündüz bile doluysa Yosun kokan bu yerler Geceleri kaybolur Adem insan selin de Nerede benim sevdam Söyle ey koca þehir
Korona, moronaya Baktým da aldýran yok Herkes kendi derdin de Yüzleri güldüren yok Esnaflarda hariken, hani biraz Canlanmýþ Derim ki koca þehir Boþuna mý ün’lenmiþ Balýkçýlar haykýrýr Taze balýk burada Benim tek derdim ise Gönüldeki yarada Baktým bir kýrathane Eski günlerden kalan Önün de küçük masa, sandalyeleri olan Oturdum bir köþeye Hele çay ver emmoðlu Gelen çay tavþan kaný Sýcacýk yudumladým Kayýtlara geçtim bak, huzur bulduðum aný
O günümün akþamý Yine indim denize Her yerde insan seli Hele gidip bir görün Her yerde müzik sesi Her yerde bir eðlence Bir kahkaha hareket Hele gençler coþuyor, kesenize bereket Yarým saat yürüdüm, oturdum bir kenara Martýlar susuyordu Iþýklar raks ediyor Hani içimden bir ses, bir bilseniz Ne diyor O þehri Ýstanbul ki Kent içinde, bin bir kent Osmanlý’ya olmuþtu Asýrlarca o baþkent Hani Altmýþbeþ yýldýr Ýlk defa geliyorum Boðaza þöyle bakýp, kendime gülüyorum
Ben yarýn dönüyorum Ara sýra selam sal Rüyalarýmýn þehri, gidiyorum hoþça kal
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.