Kan vardý aðýz dolusu. Baþka zaman olsa midem bulanýrdý. Oysa þimdi bu demir kokusu Pek ulvi geliyordu. Ýkiþer ikiþer çýkýyordum merdivenleri. Acelem vardý. Gök koridoru az kalsýn kapanacaktý ve ben Aðýr yüklerimle orta yerde kalacaktým Otobüs terminallerinde unutulan çuvallar gibi. Bu çok acýklý olurdu.
Þþþ! Dedi birisi. Geçti. Yokladým bedenimi. Geçmemiþti. Aðlayacaktým. Babam sazýný aldý eline. Bilmediðim bir türkü söyledi. Bulutlardan mý geliyordu sesi. yoksa Unutulmuþ maðaralardan mý? Çatý katýndaki odasýndansa Bu çok acýklý olurdu. Annem ikindi üzeri divanýn üzerinde Bir ayaðýný altýna almýþ edeplice Þekersiz çayýný içiyorken. Gidilir miydi böyle sazla, sözle Acýyan yanlarýmýzý birbirimize sürtmeden Daha ocakta yemeðimiz varken. Daha güvercinleri bekliyorken balkona. Hayat sürüyordu, biz sürmüyorduk. Hayat dursaydý da biz sürseydik, bu çok acýklý olurdu.
Babam sustu. Elindeki mýzrabý usulca tellerin arasýna soktu. Aha da bitti, akþam olabilir kahretsin! Bizi hazýrlýksýz yakalayabilirler. Yükselmeliyim. Sesler, renkler, koca binalar, börtü böcek. Hepinize hoþça kalýn demiþtim. Güzel temennilere tebessümle bakmalý insan. Bir de gidiyorsa söyleyen Yalancýktan da olsa Sonra ben bilmiyordum demeyesiniz Fotoðraflarýnýza bakýyordum. Veda ettim. Siz gülüyordunuz Börtü böcek, binalar da gülüyordu. Yükselmeliydim. Hava kararýyordu. Ben altýncý tabakadaydým. Annem þekersiz çayýndan son yudumunu aldý. Dýþarýda yapraklarý üþüyen bir cennet hurmasý. Dalýnda Karatavuk vardý. Böyle bir acayip kompozisyon Eðer ikindi sonrasý olmasaydý Bu çok acýklý olurdu.
Bakýn þurada da bir kuþ var. Ce e! Gittim ben. Siz oraya bakýn. Binalar, kuþlar börtü böcekler. Sesler en çok da size. Ayakkabýlarýmý emanet ediyorum. Akþam olur, dere kenarýna gider onlar. Beni nerede bulacaklarýný bilir onlar Annem de taþlara emanet. Keþke çayýna þeker atsaydý. Tatlý tatlý ayrýlsaydýk. Böyle de olmadý ki Fakat ben gidiyorum diye dikilseydim karþýsýna Mutlaka durdururdu beni, çaresiz Gözünün önünde giderdim. Bu çok acýklý olurdu.
Size bir þey diyeceðim. Gitmek güzel deðilmiþ. Orada seni tombul memeli, al yanaklý analar beklemiyor giriþte. Ne iyi ettiniz de geldiniz. yok. Ben gördüm, siz görmeyin. Binalar, aðaçlar börtü böcekler. Size diyorum, o yana bakmayýn rica ediyorum. Önüm sýra bir kocakarý yürüyordu. Bir kaz vardý onun da önünde. Boyuncuðunda kalýn bir ip. Kim bilir hangi avcýnýn tuzaðýna inmiþti. Hepimiz bir kazýn arkasýndaydýk demem o ki Nereye dedim kocakarýya. Bana döndü. Leçeðindeki gül sallandý. Bu acýklýydý. Kocamý arýyorum, dedi. Baltasýný buldum, kendisi yok. Uzun bir koridordaydýk. Dört yaný açýktý yolun. Yukarý çýkýyorduk. Kocakarý aniden kayboldu. Kazý da alýp hem de. Benimle yürüseydi eðer, butlarýna vurup aðlayacaktý Dayanamazdým. Bu çok acýklý olurdu.
Aðzý kýrýk bir kedi, uzun uzun inledi bir yerde. Belki de çöpün kýyýsýndaki kediydi. Onu görmüþtüm ama geçip gitmiþtim öylece. Aðzý kýrýk kedi arkamdan bakýyordu. Aðzýnda kalýn bir akýntý. Sarý bir kedi. Çöpün kenarýnda. Ve kýþtý. Çöp boþtu çünkü iri kedilerden geriye bir þey kalmamýþtý. Ýyi ki de kar yaðmýyordu Bu çok acýklý olurdu.
Bir baktým ki Kandýra’dayým. Eski bir evin dibine çýkmýþým. Oysa bu deðildi dileðim. Þaþkýnlýðýmý gördü nenem. Nerenin topraðýndan yaratýlmýþsan, orada kurulur otaðýn dedi. Önüm sýra geçti yakasý yaðlý adamlar. Kazma kürek bir bidon su. Uzak evlerin balkonunda çamaþýrlar uçuþuyordu. Eski bir duvarýn kýyýcýðýnda durdu adamlar. Baþlarýný salladýlar. Sarý kedi hiç susmuyordu. Aðzý kýrýktý oysa. Ben de aðlamalý mýydým? Annem çaydanlýðý kaldýrdý sobanýn üzerinden. Çamaþýrlar sobanýn üzerine damlýyordu Ve cýzýrtýlar o kadar dokunaklýydý ki. Bir de ben mi aðlayaydým. Hayýr. Bu çok acýklý olurdu.
Ýnsanlar bir yerlerdeydi daha. Henüz hava kararmamýþtý. Kimse kimseyi merak etmiyordu henüz. Kimse geç kalmýþ sayýlmýyordu. Ama ben yükselemiyordum, ne oldu? Gök mü bitti? Koridor mu bitti? Yakasý yaðlý adamlar, çukura bakýp düþündüler. Biri sol yanýna tükürdü üç kere. Kazma küreði toplayýp bir çuvala doldurdular. Ben gördüm her þeyi. Orada ellerinde papatyalarla bekleyen kimse yoktu. Allah yakasý yaðlý adamlarý yolladý vekaleten. Ýyi ki de öyle yapmýþ. Kendi gelseydi eðer Ýki çift lafým vardý bir damla da gözyaþým. Isýrdýðým yarým ekmek masada, içmediðim sular, ciðerime çekmediðim kokular vardý. Yataðýmýn altýnda çoraplarým Her þey o kadar yüzüstü kalmýþtý ki Bir de Allah’ýn gelmesi mi? Bu çok acýklý olurdu… Sosyal Medyada Paylaşın:
Aynur Engindeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.