O gün ne çabuk geldi, çattý.
Dünya iþleri Enki’nin baþýndan aþtý ...
O gün Enki, Efendi Enlil’e fýsýldadý:
“Enlil baba, Lahar ile Aþnan’ý,
Dulkug’da yaratýlanlarý,
Dulkug’dan yeryüzüne indirelim.
Þu dünya iþlerini yoluna koyalým ...
Enki ve Enlil’in kutsal buyruðu üzerine,
Lahar ve Aþnan Dulkug’dan indirildiler.
Lahar için el birliðiyle aðýl kuruldu,
Lütuf etti efendiler
Bitkiler, otlar ve aðaçlar armaðan ettiler ona.
Aþnan için evler kurdular,
Saban ve boyunduruk armaðan ettiler ona.
Lahar aðýlýnda,
Aðýlýnýn cömertliklerini çoðaltan bir çobandýr;
Aþnan ekinlerin ortasýnda,
içten ve eli açýk bir bakiredir.
Mavi duvaklý göðün bolluðunu,
Topluma bolluk getirdiler,
Ülkeye yaþam soluðunu getirdiler,
Tanrý yasalarýný uyguladýlar,
Ambarlarýn içindekini çoðalttýlar,
Depolarý doldurdular.
Yoksullarýn toz toprak dolu evine,
Girip bolluk getirirler;
Her ikisi de, ayak bastýklarý yere,
Evlere bolluk bereket getirirler;
Yerleþtikleri yeri doyururlar,
Oturduklarý yeri beslediler,
An ile Enlil’in yüreðini sevinçle doldurdu onlar.
Çalýþkan insan kutlu kýldý Tanrýlarýný
Bakire Aþnan doðurganlýðý sundu âleme
Çoban Lahar þükranlýk duydu ona!
Çokça arazi kalmýþtý nasýl olsa çocuklarýna !
Haydi insan iþ baþýna ...