Unutulmak…! Senelerce unutamam diye boynuna sarýldýðýn bir gün ellerinden kayýp giderse… Ya o sabah uyandýðýnda yanýnda olmazsa, Günaydýn diyerek buseyi konduramazsan o sabah yanaðýna, Ayný masada kahvaltýyý tek baþýna yaparsan o sabah…
Ve…! kýsa bir zaman sonra baþka birine gülümsersen bir sabah… bir avuç kara toprakla gömülü sevdiðinin kemiklerini sýzlatýrsan yeni bir sabah ta…
artýk gidip aðlamayacaksýn o mezarýn baþýnda öylemi? Belki de yerini bile unuttun gözyaþlarýna boðulduðun tabutun, Nasýl da harap olmuþtun cansýz bedenini gördüðünde Sanki sende girmiþtin onunla kara topraða o sabah…
Þimdi…! Yeni bir sabah ta bu kadar kolay mýydý yeni bir baþlangýç? Ayný yastýðý farklý bir kokuyla süslemek bu kadar mý basitti? Her sabah ki buseyi farklý tene dokundurmak ve acaba ayný tadý almak mümkün mü olmuþtu?
Ayþe Akpýnar Sosyal Medyada Paylaşın:
cicikiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.