Oğul

"huzur evinde bir amcanýn sohbetinden kalanlar"

Sorma evlat sorma çektiðim çile
Anlatmak istedim gelmedi dile
Evim ayalim var hepsi nafile
Derdimi dinleyen kalmadý oðul

Mazideki günler gelir yadýma
Bakarým yanarým kendi adýma
Kulak veren olmaz þu feryadýma
Bu dünyada yüzüm gülmedi oðul

Burada hiç dinmez gözümün yaþý
Özlerim annemi abla gardaþý
Bir hanýmým vardý gönül yoldaþý
Yýllar hasretini silmedi oðul

Gençlik elden gitti, tükendi beden
Neden böyle olduk bilmedim neden
Gel de sitem etme, çýkma çileden
Felek prangamý salmadý oðul

Evlat koyup gitti, býraktý naçar
Ne bir haber yollar, ne kapým açar
Býrak görünmeyi görende kaçar
Halim nedir diye bilmedi oðul

Hiç mi hasretimle yanmaz kavrulmaz
Hiç mi baba deyip adýmý anmaz
Hiç mi haktan korkmaz, kuldan utanmaz
Tek bir defa bile gelmedi oðul

Yemek döktüm diye sofrada döver
Gelin mýrýldanýr yüzüme söver
Beni aþaðýlar kendini över
Vaziyeti içim almadý oðul

Takatim tükenmiþ, gücüm azalmýþ
Gözüm mazilerde hayale dalmýþ
Malým da mülküm de onlara kalmýþ
Hayýr dua eden olmadý oðul

Mehmet Muhlis ÞEPÝK

Sosyal Medyada Paylaşın: