Bütün yaptýklarýmý hep kötüye yordular, Benimle uðraþtýlar, bir gün olsun yýlmadan. Güzel umutlarýmý havadayken vurdular, Hayallerim tükendi, beklediðim olmadan.
Faylar kýrýldý birden, harabe duygularým, Hafýzamý kemirir depreþen kaygýlarým, Gecelerim kâbustur, hep kaçar uykularým, Ýçim rahat etmiyor, Rabbim þifa salmadan.
El attýlar ceplere; yavaþ, yavaþ soydular, Haramdan beslendiler, haram ile doydular, Buna göz yummayanýn gözünü de oydular, Yüzsüzlük yarýþýnda bir an geri kalmadan.
Mala, mülke tapanýn akýbeti karanlýk, Ölüm dediðin ne ki; bir nefeslik, bir anlýk, Dünyada kalan ise; bilesin ki, insanlýk, Dürüstçe bir hayat sür, haramlara dalmadan.
Bu dünyada yiðitsin, kabadayý, efesin, Yürüsen de, koþsan da; týkanacak nefesin, Ruhun uçup gidecek, açýlacak kafesin, Tövbe edip yola gel, henüz vaden dolmadan.
Nefsin isteði bitmez, arzularý dizginle, Ýnsanlara örnek ol; iz’anýnla, görgünle, Doðru karar verilmez; peþin hükümle, kinle, Sonunu iyi düþün, alna kara çalmadan.
Üryan geldin dünyaya, gidiþin yine öyle, Çok fazla kazansan da, aza kanaat eyle, Dilde kemik yoksa da, daima doðru söyle, Ölüm meleði gelip, emaneti almadan.
Ýyiliðe bir adým, kötülüðe bir tekme, Ýyi mahsul istersen; kötü tohumu ekme, Evine helal girsin, yokluk korkusu çekme, Rýzkýn kesilir sanma, ecel seni bulmadan.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.