LİCE-KAYMAKAM BEY -1

Saat sabahýn dördü,
Mýþýl mýþýl uykuda,
Ülkemde insanlarým…
Kimi renkli rüyalarda,
Kâbuslarda kimileri…
Masamýn baþýndayým hala,
Sorguluyorum acýmasýzca kendimi,
Kül tablasý boþalýyor kaçýncý kez…

Lice’de beþinci yýlým,
Koskoca beþ sene…
Nerede hata yaptým ben,
Nedir günahým benim…
Sorguluyorum acýmasýzca beynimi…
Buldum suçumu,
Anladým kaymakam bey…

Ben suçluyum,
Günahkâr bir kulum…
Ýstiyorsan as beni,
Kes beni istiyorsan…
Kuþ uçmaz kervan geçmez,
Diyarlara sürün beni,
Yetki sizde…

Amirim sizsiniz,
Yanlýþ yaptým yani…
Memurum uyarmýþtý beni:
“Bu koltukta yemeyen kalmadý,
Enayi diyorlar sana…”
Sözü dokunmuþtu onuruma…
Haksýz yere kýzmýþým memuruma…
Günahým büyük benim,
Suç iþledim aylarca yýllarca…
Ýtiraf ediyorum yani,
Ben yanlýþ yaptým galiba KAYMAKAM BEY…

Kapýndaki “koruman,”
Haklý ve kahraman…
Ýhale için isim verdiði zaman,
Direnmiþtim: Hak, adalet, onurum,
Tehdit etmiþti: Seni koltuktan kovdururum…

Sosyal Medyada Paylaşın: