sen yorgun bir uçakla benden havalanýrken gökyüzüne ben, kuþlara, mektubumu teslim ediyordum bulutlarda okuyasýn diye
mektubumun içinde dudaklarýmý gönderiyordum öpsün, mutluluktan boðsun diye
þimdi, sevda zamaný þimdi mutluluk lakin, yokluðunda, þarkýlar avutmuyor dakikalar, ha bire birbirini yavrulamakta gökyüzü, hep karanlýk, hep güneþ bir aðaçta sallanmakta bulutlar yaðmur bile dökmüyor korkusundan dem tutmakta bense, yokluðunu avutuyorum aç, viran ýslak bir çilekeþ zaman diliminde ve kimseler duymamakta
sen yorgun bir uçakla, benden havalanýrken gümbür gümbür ben bir mektubun içinde kaynýyordum hüngür hüngür
dudaklarým ateþ fýsýltýsý dudaklarým kýyamete eþ ve sabaha uyanýrken güneþ ben seni giyiyordum üstüme çiçek dallý, yürek allý yar kokulu
bir yarým buse sana uzaktan uzaða sevgilim, kalbime usul usul, kimseler görmeden yerleþ ve dudaklarým, ateþ
Kibar Tavasav
Sosyal Medyada Paylaşın:
KibarTAVASAV Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.