MEKÂNIM YOK
Kar düþen doruklara ulaþmasý gayet zor,
Yürümekle varýlmaz, uçmaya imkâným yok.
Aldanma güldüðüme, bir de þu halimi sor,
Kovulursam kapýndan, gidecek mekâným yok.
Gönül kristalini bir hayýrsýz kýrýyor,
Her þey madde deðil ki, insan vefa arýyor,
Gözlerimi yumdukça hüzün gelip sarýyor,
Býrak hatýr sormayý, yüzüme bakaným yok.
Çaresizlik öyle zor, kelimelere sýðmaz,
Toprak gibi çatlasam, bir damla yaðmur yaðmaz,
Herkesi yakan güneþ, benim ufkumda doðmaz,
Kýþ gününde donsam da; bir ateþ yakaným yok.
Baktým olacaðý yok, terk eyledim sýlayý,
Kimi davulu çaldý, kimi çekti halayý,
Unuttum mevsimleri; haftayý, günü, ayý,
Çekildim bir kenara, yanýma çýkaným yok.
Dara düþtüðüm zaman kimseyi bulamadým,
Herkese selam verdim, bir selam alamadým,
Kabuslar çoðalýnca uykuya dalamadým,
Hani nerde dostlarým, elimi sýkaným yok.
Gözlerim dolu, dolu; görmem bastýðým yeri,
Nasýl zamana kaldým, var mý daha beteri?
Gözyaþýma karýþtý, alnýmýn sýcak teri,
Rengarenk çiçek olsam, göðsüne takaným yok.
Sabri Koca
***
...... Nurettin hocama teþekkürler .....
Orman olup yeþersem,yeþile hasret kalsam,
Ýlkbaharýn serinde,yaz güneþi misal yansam,
Sýrça köþkte otursam,aðayým,beyim sansam,
Altýn,gümüþ hanemde,yalnýzým cananým yok...
Dere,ýrmaktan geçsem,baðrým yanar susuz,
Kuþ tüyünden yataklar,geçer gecem uykusuz,
Toplasam gül,çiçeði,dönüp bakmaz uðursuz,
Arý olsam bal yapsam,peteðim,kovaným yok...
Helalinden sevdalandým,elin oðlu aldý gitti,
Yalvarýp,yakarmaktan,dilimde tüyler bitti,
Çekip,vursam kendimi,demezler pek yiðitti,
Baþ ucumda aðlayýp,bir parça yananým yok... Nurettin GÜLBEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.