Yalnýzlar rýhtýmýnda, dolaþan biri vardý Belli ki yâr’in bekler, ufka dalan gözleri Onu böyle görün ce, beni de hüzün sardý Solan bir gül gibiydi, fersiz kalan gözleri
Hissettim acýsýný, nefesin sýklýðýn da Bir yudum sevgi gerek, özlemin þýklýðýnda Kalbi acýyor belli, cananýn yokluðun da Yadigar mendil ile, yaþýn silen gözleri
Eðer bilin se bu aþk, destan olur dillere Bilmem nasýl katlanmýþ, gözden inen sellere Kafa tutmuþ zamana, geçen bunca yýllara Görse, tanýr mý bilmem, eski gülen gözleri
O, sensizlik korkusu, kemirirken beynini Yýllar yýlý yâr diye, boþ býraktý koynunu Kaderim bu diyerek, eðiyorken buynunu Deðsen yaþlar iniyor, hemen dolan gözleri
Mutluluk teðet gçip, sana neden deðmiyor Güneþin doðsa bile, mutluluðun doðmuyor Yüreðindeki bu aþk, sevda olup yaðmýyor Nasýlda deðiþiyor, hüznü bulan gözleri
Sevgi yoksunu yürek, umtdu kararýyor Daha hazan gelmeden, yapraðý sararýyor Henüz yaþý otuzken, saçlarý aðarýyor Sevdiðin getirmiyor, sanki yýlan gözleri
Lüzumsuz’u ne bilsin, o hep hasreti bulmuþ Aþký bir çýkmaz sokak, arzularý yok olmuþ Mahmurlaþan gözleri, acý, hüzünle dolmuþ Katýksýz seviyor bak, aþký ilân gözleri
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk Lüzumsuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.