Girdap

gözlerimiz ölüme bakýyor
üstümüz baþýmýz
öfke kan ve kir
irkil diyor derinden bir ses
döndükçe kalbim kokuþmuþ bir yana
yalýnayak doðrul ve irkil
yandýkça yanýyorum insan olduðum zânla
söz dediðin geçmiyorki bir damla suya
sýðýnýp duanýn niyazýna
çokça düþünüyoruz düþüncesiz bir
çaðda


kuþlar vardýr ve bir vakit sonra kuþlar yok
zaman denen illete sor
ama sakýn ola yaslanma
zaman dediðimiz
ki
zembereði kýrýk bir ayna


topraðýn sessizliðinde kaç yaþýndayýz
çürüyen ne götürür
neyi bilir
nereden gelinip
nereye gidilir
arýndýra bilir misin kendini kendinden
muamma üstüne muamma
et ve kemik çýksa aradan
iþte tek yol yoklukta varlýk

sonra oturup seyreyle âlemi
bir taþ parçasý ise þayet þu son kapý
biz olmasakta olur
düþünene
can kurban
ömür esaret
soluk emanet
fikir fukara
beyaz bir kefen sýrtýmýzdaki son urbâ


gâye bir dilim kuru ekmek
bir kap aþsa
neden koþarýz büyüdükçe büyüyen günaha

yapamýyorsan sadece
doðrul
doðrul ve ruhunu yýka

bulutlara kýrkikindi yaðmurlarý yüklenir
insana aðýt
kalbe merhamet
o vakit
kurþun izlerini
hangi merhamet koyar çocuklarýn körpecik vücuduna
ya âl bir karanfil kokmayý nasýl yüklenir
nasýl yüklenir onca yükü sabýr denen iksir



“Rabbim beni aklýmla sýnama”


Sosyal Medyada Paylaşın: