Denizlere sarýlmak isterken ; Soðuk bir yatakta yastýða sarýlý kalmak, Kokunla baharý çekmek varken; Nefesimin kursaðým da kalmasý; Avuç içi terlerimizin karýþmasý varken; Sýkýk yumruklar..... Evet,bu haksýzlýk... Kim nedeni,kim bedeli bilmiyorum. Ama haksýzlýk. Öyle bir haksýzlýk ki bu: Mahþeri alem de,o hengame de bulsak da birbirimizi , Biz Tanrý huzurun da affedilemeyeceðiz . Biz,bize ermeden ayný ateþe katýk olmak, Biliyorum yaratýcý da istemezdi böyle. Ama iki faninin Tanrý’ya hükmüydü bu. Derine deðen ateþi paylaþýyorsak; Bize dair bir ortaklýk olmuþsa,cehennemde de olsa Biz en sonunda cennete ermiþizdir. Zaten öbürlü cennetler bize dair deðil... Ama biz bize haksýzlýktý... Refiya Kýran
Sosyal Medyada Paylaşın:
REFİYA KIRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.