Ey Zalim Dünya
Ey Zalim Dünya
Evladýn, zulmünü, kardeþin kahpeliðini, kadýnýn Ýhanetini gördüm,
Bütün olumsuzluklarla kendimi hücreme hapsettim bir duvar ördüm,
Dost mazide kaldý, menfaat dostun yerini aldý, bilin ki ben ruhen öldüm,
Beni tekrar hayata döndürecek olan, kaf daðýnda’ki, zümrüdü-ankadýr...
Yaþananlarýn sorumlusu, doymak bilmeyen nefsim, zalim dünyadýr...
Her canlý bir oyuncu, oynar ve gider, dünyada onun görevi biter,
Bir canlý vardýr ki, onda irade vardýr, onun zulmü ise beter mi beter,
Eþrefi mahlukattýr, o severse, aþký sevdasý mutlu olmaya da yeter,
Ýnsan Ýnsanlýðýný kaybetti, sevda ve aþk kaf daðýnda Zümrütü-ankadýr...
Aslýnda tüm yaþananlar bir rüyadýr, buna yataklýk eden zalim dünyadýr...
Ne olurdu sanki Cennetten kovulma’saydýk, lanet þeytana uymasaydýk,
Allah’ýn emrinden çýkmasaydýk, boðazýmýza kadar günaha batma’saydýk,
Zulümden geri dursaydýk, insana cehennemi dünyada yaþatma’saydýk,
Aslýnda mutluluk kaynaðýmýz, tek dayanaðýmýz Zümrütü-ankadýr...
Varmak istediðimiz menzil ise, aþkýn mutluluðun sevdanýn kaynaðýdýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.