Sevmek de Yorar İnsanı
Pervaneha

Sevmek de Yorar İnsanı

Sevmek de yorulur.

acaba gelir mi diye beklemekte yorar

Kaf da��na kar olmak istersin.

Is�nd�k�a havalar, y�kselen bir su olmak ;

�n�ne ald��n her �eyi s�p�r�p gitmek istersin...

Yabanc� bir ot dikerler bah�ene
garipsersin..

Pilava ka��k saplama �a�� geldi diye sevinirken

Ka��n�n sap�n� k�r�p, kalbine saplarlar

Ac� �ekmekte yorar insan�.

Son ekmek k�r�nt�s�n� atarlar �n�ne

bir ku� gibi konars�n pencereye

R�zgar al�r g�t�r�r �n�nde ne varsa.

Bir an mutlu olmak i�in mazine d�nersin

orada �ocuklu�un vard�r.

Gitmek i�in kumlara �izdi�in yollar

ve o yollarda huzurla y�r�d��n y�llar vard�r.

Bazen eski bir t�rk�d�r an�lar

gen�li�inde dinledi�in,

’gen�lik gidiyor ’ t�rk�s� gibi

Bildi�in halde o an� ya�amak...

Ahh! �imdi hepimiz bi �areyiz.

hepimiz bi �are

ve

�areler de yorar insan�, iyi biliriz...

B�t�n bunlar�n garantisi yok

Beklemek zaman� durduran bir ok

Yaras� tuzlu bir ter,
insan i�inde ��kmayan, rahats�z edici bir ten...

�lmek, ya�am�n en ger�e�i
ve bildi�in h�lde ya�amak, umudun varl�k si mgesi.

�lmek de yorar �nsan�,
Hem de t�m ya�anm��l��yla...

--Pervaneha--
Sosyal Medyada Paylaşın:

Pervaneha Şiirleri

En Çok Okunan Şiirleri

Sevmek de Yorar İnsanı Hepsi Geçecek Neden Uruk Kuşu? Ve Bir Kadın... Kalpten Akıla Doğru... Efkâr-ı Sükut Yetim Umutlar Teknesi Selam olsun ! Soğuk Methiye Çapraz Sorgular

Anasayfa

Şiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

İletişim

Sevmek de Yorar İnsanı