Sevgili Yalnızlığım

Ben vazgeçtim artýk.
Sevmekten, sevmeye çalýþmaktan.
Çünkü ben sevmiyorum, yanýyorum.
Çünkü ben sevmeye çalýþmýyorum, kendimi ateþe atýyorum.
Mutlu olmak için uðraþmýyorum bile.
Dinlemeye üþeniyor yüreðim.
Saklýyorum kendimi kendimde,
Perdelerimi aralamaya yeltenenleride yakýyorum.
Sevimsiz bir kuytu oldum çýktým.
Belki de yaklaþaný rahatsýz eden bir bok çukuru.
Kabullendim artýk gerçeði, bokum ben.
Ne adam olur benden, ne bir baltaya sap.
Kendini beðenmiþ kabuðumdan sýyrýlmýyor fikrim ve yalnýzca susuyorum.
Kalbim yýkýlýyor bu gece, konuþacak bir fani býrakmamýþým ellerimde.
Bu çürümüþ çöplüðe tükürüyorum yine varlýðýný garipsediðim dertlerimi.
Kaybolup gidecek olan bu kahpe çöplüðe...
Keþke yaklaþabilse biri yüreðime,
Yaklaþmasýný istediðim imkansýzlar deðil de,
Hayatýma fütürsuzca girmiþ bir iyilik perisi.
Ýhtiyacým var buna, beklenmedik bir yara bandýna.
Felek bana bonkör davranmadý bunca yýl,
Belkide aradýðým perinin yanýbaþýmda olabileceðini göstermek istedi.
Ama körüm be,
Gözlerimin açýlmasýný isteyecek kadar gücüm dahi kalmadý.
Sýkýldým senden de,
Gidiyorum,
Yüzünü bir daha görmemek dileðiyle,
Ýyi geceler kendini beðenmiþ yalnýzlýðým.
Sosyal Medyada Paylaşın: