Eylülde Şiir Bozulmaz Rheia

....


Eylül bozkýrýn eteklerine doðru özünü örmüþ
ruh elimde’ ki
buradayým
kýyametle ahret arasý arafta ameleyim
yer çekimli düþmelik hatta sukunetlik
suda seken bir silüet
ver artýk ateþi yanýlsama

biten güne devrilren gölgeler
kýrkýncý bacaðýnda bir kýrkayakla
çukura elim yürekte giriyorum karanlýk

ne konuþayým aþkla þimdi Rheia
olmasýz
þarkýsý vardý bütün daðlarýn
kederlenmiþ türküler ardýnda mýrýldanmalarým ironiydi


Her hecenin kýpýrtýsýnda
penceresini kapatýr Ay
ýþýklarla oynar metafizik
yürek krýklarýný yenilerken
bu gün daha az tuz kattým siyaha
gri masallarla bölüþürken düþünsel
hiç bir kuþku duymadan beyazdan


Kirpikleri de dahil bu mevsimin
güze sürgün her þiirle
aþkýn ve yaþamanýn uðultusunda
bir þey her kimsedeyken her þeyim bir kimsede*


Eski bir masalla biten bir gecenin sabahý
pencereden sarkan sokaðýn endiþeli gülüþü
bir ruh kopyalanmýþ gözlerinde gölgelerle derin
donmasý sesizligin yontu aðzýnda
oysa her þey sudan yaratýlmýþtý sudan kesintisiz suretin

bir su bana da

her þey için

hiçbir þeyi barýndýrmasam da yalnýzlýðýmda...




CC_









Sosyal Medyada Paylaşın: