Seni öldürmemesine asla izin verme Diye baþlarken mektubuma, Ellerimde ateþin soðuðu Ve beni yakamayacak bir buz vardý. Yazarken ellerimi kalem yerine kalbimi kavrarken yakaladýðýmda, Mevsim deðiþti. Mevsim rüzgarýn hýzýný almýþ, Fýrtýna çýkarmýþtý. Mektubumdaki zarflar zor durumdaydý. Gözlerimdeki kapý açýldýðýnda Demirden gelen sesle irkilen bedenim titrerken, Gözyaþlarým boðuyordu kaðýtlarý. Yüzme bilmeyen kelimelerle taþýyordum sana. Hislerimi Beyaz denize akýtýyordum. Donuk bakýþlarýn, Beyaz denize yükledi sýfatýný. Donmuþtu. Ve ardýndan beni kara gömdüler, Güneþ bana küstü. Artýk soðuk ve siyah bir yeryüzü vardý arkamda. Sosyal Medyada Paylaşın:
Salih Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.