Hey yokluk, yoksulluk, alýnyazýsý Az bi nefes al da ben de dinleneyim. Yüküm aðýr, sesim kýsýk, takat yok Nasýl karþýna dikilip de ’’Dur’’ diyeyim. Ezber boz bir kere, gözünü sevdiðim kader Ezber boz da ben de þaþkýna döneyim. Yüzüme kapandý tüm kulpsuz kapýlar Aç þunu dýþardan, aç hadi de güneþi göreyim. Aðlasam, haykýrsam var mý ki çaresi Kim anlar, kim dinler, kim sarar bu bahtsýzý Silinmez kalemmiþ,geçmiyor yazýsý Söyle bana, ne edeyim de yaþama döneyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
zuhal gözen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.