Þekerini koymuþ bir gümüþ tepsiye Kolonyasý da hemen onun dibinde Balkonunu da yýkamýþ da tertemiz Sandalyelerini sýralamýþ evin önüne. Analýk zor, evlat olmak gibi deðil Acýsa da yüreði, Belli etmez üzülmesinler diye. Torun torba sahibi olmuþ, O tülbentin altýna beyaz saçlar dolmuþ. Yokluk çekilir bi þey de Yalnýzlýk zormuþ. Ah be seneler Bak, bu bayramda da gelmediler. Varsýn onlar mutlu olsun, varsýn gelmesinler Ýþte her anne gibi bir anne bu Evladýný düþünen, onu hoþgören Biz de evlatlarýz deðil mi Hani sevdiðimizi ,onlara göstermeyi çok gören.
Sosyal Medyada Paylaşın:
zuhal gözen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.