Hicran var

Bir iz kaldý yürekte bir "biz"
Önce mevsim soldu
koþar adým kollarýný açýp gelirken,
Taþa takýldý dizleri kanayan bir iz oldu sevda
Yýldýzlar kaydý dolunay gecti
günler ardýnsýra dizildi birbiri ardýna
Bekledim.
Ama sen hic yokluðunu percemleyip gulmedin bir sabah
Ve artýk rüzgar bile býraktý kokunu getirmeyi...

Hangi mevsim bu? Avuclarýma birseyler damlýyor.
Galiba açýk kaldý pencerem...
Oysa bana sen kala bir tren gelmeliydi
Can evimden vurabilmek icin birkez daha
Olmadýðýn her gün için bir siir yazdým
Ve icine senli hicranlar koydum
Biliyorum hic bir zaman görmeyeceksin
Görsende anlamazsýn zaten
Mesela; hasretimden mendil satan mülteci bir cocuk kadar caresizim desem
Gülersin.

Sahi hangi mevsimdeyiz?
Yapraklarým dökülüyor sayfalarca Ne ara doðdu güneþ?
Gökyüzümde kararan bulutlar var
Hicran var!

Akustik bir nota düser dilime
Kelimeler koyarým üzerine
Ve her týný da adýn seslenir bu sehirde
Bu sehir girdap bu sehir hüzün yumagý
Sense paçoz bir edayla salýnarak dolasýrsýn sokaklarýnda
Afedersin! Üzerine basýp gectigin o kaldýrýmda bir kuyruk acým var
Bir de unutmaktan hic vazgecemedigim gülüþlerin
Hicran var!
Sosyal Medyada Paylaşın: