Susacak Bir Şey Yok
Toprak, yöre, töre,
Çok þey ifade eder bize.
Kelimelere anlam býrakmazlar,
Yaþamak, anlamak ve anlaþmak onlara dair.
Hamurumuz saðlamdýr bizim,
Ekþi mayadan çýkan hamur ne anlar?
Karakterimiz özümüzdür,
Savrulmaz lodosta, poyrazda.
Toprak dedim ya iþte,
Her topraðýn kendi iklimi.
Ýklimlerin çeþitli çiçekleri,
Diktir baþý bizim topraðýmýzýn çiçeklerinin.
Yöre dedim ya iþte,
Deðer kýymet pahalýdýr bizim yörede.
Hele ki sevda girdiyse iþin içine,
Dert olur adamýn yüreðine soðuklar.
Toprak, yöre bir yana öte yanda töre,
Sahip çýkýlýr bizim törede sevdiðine.
Endiþe duyulur karanlýklara, kalabalýklara,
Beklersin kapýda avlunun ýþýðý kapanýncaya.
Zamanýn modasý geniþ mideliler,
Onlarla farkýmýzdýr samimiyet, deðer, kýymet.
Modaya ayak uydurmak ister insan, mantýk aramaz.
Zira insana yakýþandýr moda zat’ýmca, karakter yakýþýr insana baþ sýrada.
Böyle gördük, böyle bildik,
Biz bildiðimiz gibi sevdik.
Sevda dillerde boþ, sevda yataklara düþmüþ.
Bizim sevdamýzda yüreðimiz kor ateþe dönmüþ.
Gönül ferman dinlemez tutulur,
Elden ne gelir kader budur.
Gönül tutulur. yürek burkulur.
Konuþacak bir þey yoktur.
Ýnsan her hal olur.
Susar da çok þey konuþur,
Konuþur da içinde kelime yoktur.
Konuþacak bir þey yok, susmak düþük çeneme eziyet, yazmak vallahide bana bir nimet...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.