Kan çiçeklerisaçlarım evet bayım saçlarım yangın yeri alev alev kırmızı alabildiğine ateşten taraklarla boylu boyunca yol rüzgara teslim boynumda gelincik ağaçları kökünden sökeli tırnaklarım ellerimde emanet açmış kan çiçeklerim sırılsıklam yağmurlar ekiyorum göğün göğsüne gözleri sulanıyor bulutsuzluğumun ben ateşlerimi kınalayıp göğe yakıyorum taze gelin masumluğunda yağıyor iki göz iki çeşme yağmurlarım sırılsıklam yanıyor gözlerimde an kanıyor şehla bakışlarım kopuyor kayboluyor küstah gecelerde yastığıma diktiğim dilek çabutlarım acıklı şiirler bana yazılmış radyom ağdalı ağıtları kulağıma tükürür bir soysuzun kucağında k’ar revan kışım ve bir savaş meydanında yalnız bir ordu susmalar biriktiriyorum cephanelerim de ve sükütlar avaz avaz konuşuyorken uluyan kurtların sesini duyacaksın bembeyaz kar da ayak izlerim ve ben bir k’ar yangınında öleceğim! |