üşüdüğün belli çocuküşüdüğü mazlum duruşundan belli, omuzları arasına almış zayıf başını, ara sıra avuçları kulaklarını ovuyor, ayaz sahiplenmiş kirpiğini kara kaşını, boşa gidecek nefesini ellerine üflüyor, parmaklarının acısını çoktan unutmuş, mahzun bakışı tutacak birini arıyor, yüzüne bak, gördün mü donmuş yaşını, yanında bir tepsi, içinde kırıntılar, parmakları yırtık kirlenmiş eldivenler, umurunda değil gelip ordan geçenler, kimse bakmaz, geçerken çevirip başını, hatta bazıları iğrenir onun gibisinden, ara sokakta denk gelse korkar belki, baldırları çıplak uzanmış olsa, bilemez, kimse tutar mı, anasından gayri yasını, unutma ey gaflet, senin sahibinde aynı, sanma sakın alem sahipsiz, terk edilmiş, mazlumun sahibi de var, yetimin de aynı, elbet senin de gün gelir dikerler taşını, bünyamin diler 1620001213 |