GiriftAyakkabılarımı çıkarınca çığlığa uyanırım Girmişim içeri yada girmeye hazır Kapıyı kimse açmadı kimse öpmedi beni Hüzün giyinir göz kapaklarımda bir çıkış İçimde dağı dağlayıp erittim içinden geçip Yanağını öpüyorum koltuğunda kitaplar Daha ne kadar küçücüksün zamanda dar Her bekleyiş ne kadar güzel heycanlı mı Kopuşlar doğranmış gün içine parça parça Ne zamandı öğlen akşam mıydı sabah ne Gözlerimde bir nokta uzaklaşıyor öyle Gözlerim peşine düşüyor uzuyor uzuyor Silinmiyor kayb olmuyor göğün boşluğunda Bir turlu erişemiyorum kipriğime değip kaçıp Çok yoruluyorum artık çok gençte değilim ki Soluma öyle oturmuş ki demir bir gürz Kafamı haps etmiş karnımla soluklanıyom Pimim çekilecek diye çok korkuyorum Ama ayaklarımı seviyorum adım atmalıyım Bağcıklarım bağlı olunca bir şeycik olmuyor Haylı zamandır tereddütlerim var hayat Hüznünden aldığım bu amansız tebessüm Teslimiyete bırakmayışım mı can bedene İnsan kokusu tüter yanık yanık bir yerden Hava açık güneş var bağlar hep al yeşil Ahmet Coşkun |