Kalpazan
Kalpazanın elinden çıkmış,
Şehir gibidir sevdan ve sen Süsü bol, cıvıltılı... Bir o kadar da değersiz, Başka ellerde. Yere indirdiğin, Yağmur çiçekleri, Kar güllerinde, Yedi göğün kokusu, Yolları kaplardı. Dip dibe evlerinde, Kapılar açıldığında, Birbirine gülümseyen, Kapandığında ardından söven, Dostların vardı. Oysa bir bendim sahte olmayan, Bir bendim kir bulaşmamış köşe, Ve bir tek ben aldanırdım, Bir tek ben düşerdim, Kendimi kaybedercesine, Kalpazanlığına... |