h/iç sesibir şiir geçiyor aklımdan, susuyor tüm şarkılar... evvel zaman h/içinde kaybolmuş gibiyim ne kahraman olabiliyorum ne de şeytana satabiliyorum ruhumu es veriyor aklım / yitiyorum sesime takılıyor gökkuşağı anka sürüleri göç ediyor geçmişe içimde bir mevsim yaşlanıyor soluyor nar çiçekler / bitiyorum sevdiklerimi düşünüyorum ve sevenlerimi içimde bir şehir üşüyor sonra yıkılsın diyorum dünya / küsüyorum bir adam görüyorum, nihayet! gözlerine dokunup kokluyorum denizi ellerinde emanet ediyorum yüreğimi / seviyorum ömür örselenirken ve eksilirken her gün çoğalarak ironik bir kavgada kendimle barışıp / gülümsüyorum Gülay Bulut Bildirici 27şubat2011 |
kendine tanımakla
öz değer kazandığının farkına varır.
klas bir sunu-mdu eser.