Birazdan gelsem sana, şimdi sev desem beni
Düşünmeden söylesem yüreğimden geçeni

Yokluğunda taşları basıyorken bağrıma
Tebessümle eğilip kulak versen çağrıma

Tebessüm ki tek senin yakışır dudağına
Melekler arzu ile gül döker yanağına

Sen ki cennet gülünden yaratılmış bir çiçek
Bir gülümsesen yeter, tüm melekler gülecek

Sen ki gözlerin ile sanki yıldızlara denk
Edalı bakışınla, güller açar rengârenk

Konuştuğum dil gibi temizsin, güzelsin sen
Issız bir mabet gibi gizlisin, özelsin sen

Sevdanın bahçesinden sana güller derledim
Ayağının değdiği yolları ezberledim

Ayrı bir hayat kursak bir masal ülkesinde
En güzel düşe dalsak bir hayal ülkesinde

Gözlerim gözlerine saatlerce dokunsa
En güzel aşk şarkısı bizim için okunsa

Gönlümün mahzeninden sana bir şarap sunsam
Dudağının yanında hiç sayılır bu ikram

Kalbimde filizlenen alevler değil fâni
Bilesin yangınıma meyil eder zebani

Saçların gözlerine dökülür kıvrım kıvrım
Teline dokunacak rüzgârı kıskanırım

Dünya hızla dönerken yokluğunda durgunum
Gözlerinin edayla bakışına vurgunum

Gülü yokken bülbülün nasıl çıkar ki sesi?
Gül bakışların bana Tanrı’nın hediyesi

Bağrından kan fışkıran bülbülün simgesiyim
Aşk için çöle düşen Mecnun’un nefesiyim

Geçmişimi sildim ben, gelecekte sen varsın
Kapatınca gözümü güneş gibi doğarsın

Sensiz doğan yeni gün büyük ızdırap olur
Gözlerimi açınca yüreğim harap olur

Issızlığın sesinde hüzünlü durur gece
Hayalinin peşinden beni savurur gece

Gözlerimde bir bulut, avucumda duam var
Sana ben gibi bakan gözlere bedduam var

Gönlün uzaksa bana, bırak başlasın kıyım,
Gelmeyeceksen gelsin, kıyamete razıyım

Sensiz olan cenneti, hurileri neyleyim
Fırtına da üşür ya işte ben de öyleyim

Şimdi çıksam karşına beni sev desem beni…

Erol KONUR