MASUMDUR ÇOCUKLAR
Yalvaran gözlerle, etrafa bakar,
Açar ellerini, dua soluklar: Hicranlı gözlerden, kanlı yaş akar! Oturup ağlayan, zardı çocuklar. Bir kemik kalmış vücudu bir deri... Kısık bir ses verir, mahsun dilleri, Soğuktan tutmuyor, minik elleri. Enkazın altında kaldı çocuklar, Korkudan güzelim, yüzü bembeyaz. Ölen masum yüzler, buz gibi ayaz: Yüzümüze utanç gelseydi biraz! Savaş diyarında, yandı çocuklar Hiç bakamadılar, güneşe ay’a... Ne oyun oynadı, ne gördü rüya, Duyuramadık bu sesi dünyaya, Bu vahşette, yetim kaldı çocuklar. Filistin ve gaze, bize çok uzak, Zifir karanlıktır, burada afak, Burada kıpkızıl, kanlıdır toprak, Çamurda oynayan, hardı çocuklar. Nurludur yüzleri, sonsuz bir nurdan! Toz toprak içinde, donmuş soğuktan, Elinde oyuncak, kalmış çamurdan... Bu günahkarlara, yardı çocuklar. Bir müjde beklerken, o zamanlardan, Anladım farkımız yokmuş bunlardan! Artık utanırken, bu mekanlardan. Bombalar altında, soldu çocuklar. Yıkılmış sokaklar, var dizi dizi, Aldatıp durduk her an, kendimizi, Suç, bizim suçumuz, affedin bizi. Kimsesiz ve garip kaldı çocuklar. ...andelip... |